Via de Plata. Przez hiszpańską ziemię. Z południa na północ Półwyspu Iberyjskiego

          Na początku 2010 roku niewiele myśląc podjęliśmy decyzję, żeby przejechać rowerami Hiszpanię z południa na północ (Via de Plata - od Sevilli do Santiago de Compostela). W marcu załadowaliśmy rowery na bagażnik samochodowy i po 3000 km wyładowaliśmy je w stolicy Andaluzji, wsiedliśmy na nie i po 1000 km byliśmy u celu.

          Jako że Hiszpania zawsze jest słoneczna i gorąca zapakowaliśmy do sakw najlżejsze bluzki, czapki i okulary przeciwsłoneczne i sandały. Większość Drogi, pięknej i pustej, przejechaliśmy pod chmurami, w deszczu, ze śniegiem i lodem zacinającym w twarz lub w gogle. Jeden z nas cieszył się, że tak to ostatni raz w wojsku śnieg miał w sandałach :) Marzyliśmy o podjazdach, aby się trochę rozgrzać. Za nic mieliśmy zjazdy po łukach z gór z prędkością 50-60 km/godz., skoro zimno, a w butach sztywne stopy i zamarznięte ręce w rękawiczkach.

          Ludzi widzieliśmy niewielu , za to pomarańcze zjadaliśmy spod lub z drzew lub kupowaliśmy workami jak ziemniaki.

          Nie pokusiliśmy się o narzekanie gdy do schroniska (albergue) docieraliśmy jako ostatni, i jak mówili o nas Hiszpanie: "Polacos mojados como pescados" (Polacy mokrzy jak ryby), zdziwieni że nie ma ciepłej wody ani ogrzewania. Nie narzekaliśmy naprawdę.

          Pojedliśmy lokalnych specjałów którymi w porze sjesty dzielili się z nami miejscowi wyciągając co lepsze kawałki ze swoich garnków. Do komunikacji z tubylcami wystarczał kurz na samochodach lub piasek na podłożu (POLONIA, SANTIAGO, 1000 KM). Policja nas zatrzymywała, aby zapytać czy czegoś nie potrzebujemy lub pytając dlaczego prowadzimy rowery pod stromą górę i czy nas nie podwieźć. Lub nas eskortowałą na światłach do najbliższego schroniska.

          Podziwialiśmy krajobrazy Andaluzji, Ekstremadury, Kastylii - Leon i Galicji, czując w stopach i kołach trud przechodzących przed nami pielgrzymów.

          Spotkaliśmy przemiłych ludzi (miejscowych) i tajemniczych  pielgrzymów samotnie przemierzających Ziemię Wilków, Suche Góry, bezdroża Ekstremadury, dla których nieważny był czas i dystans, a liczyła się Droga i Ludzie.

          Przejechaliśmy 1000 km w 14 dni.

          Całość trasy: 3000 km samochodem, 1000 km rowerem, 1000 km autobusem z rowerami, 3000 km samochodem, czyli 8000 km  w ciągu trzech tygodni, za to w nagrodę powrót przez słoneczną i intrygującą Barcelonę.

         Polecamy :)

Pierwszy znak na drodze w Sevilli. Przed nami 1000 km

Specjały kuchni śródziemnomorskiej

W gorącej Hiszpanii musieliśmy kryć się w skałach przed zimnem

Salamanka

Zamora

Schronisko

Mojados como pescados

Przysmak...najważniejsze, że ciepłe

Prawie jak ziemniaki

Znaki Camino w Galicji

U celu po 14 dniach

Tak podróżowały rowery w autobusie w drodze powrotnej